ქართული სახელმწიფოებრიობა თუ მისი წანამძღვრები, შესაბამისად, კულტურულ-ცივილიზაციური იდენტობის თავდაპირველი მონახაზი (მატრიცა), ჯერ კიდევ გვიანბრინჯაო-ადრერკინის ხანაში ჩამოყალიბდა და, ბუნებრივია,

მე-20 საუკუნის დასაწყისი და, განსაკუთრებით, 10-იანი წლების მიწურული მრავალსაუკუნოვანი ქართული კულტურის განვითარების ერთი უმნიშვნელოვანესი ეტაპია. ეს არის დრო, როცა ის ბუნებრივად და ძალდაუტანებლად შემოქმედებითად აქტიური, მხატვრული მოვლენებით დატვირთული ევროპული კულტურის ნაწილი იყო.