თბილისის უცხო, „კლასიცისტური ყაიდის“ გეგმარებითი ჩანაფიქრი, მოედნის ფორმის დამ ის ირგვლივ განლაგებული შენობების არაორგანული კომპოზიცია „სძლია“ მათ მოგონილ ფუნქციას, „შეუცვალა“ დანიშნულება, „გააუქმა და გააქრო“ მისი ღია არე. ამ ქალაქმშენებლურ კომპოზიციაში მონაწილე ფორმები – შენობები და მოედნის სივრცე არც ტიპოლოგიურად, არც ფუნქციურად

პორტრეტის ინდივიდუალური დახასიათება რ. გაჩეჩილაძის პორტრეტებში ნაკვთებისა და მთლიანი ფიგურის იერის სინთეზით   მიიღწევა,   რ. გაჩეჩილაძე  პორტრეტზე  მუშაობისას ყოველთვის  მთლიანობაში  ითვალისწინებს   მოდელს – სახეს, სხეულს, კიდურებს, მოძრაობას, ჟესტს, გამოხედვას. ეს მისთვის განუყოფელი მთლიანობაა, სადაც ყოველი დეტალი, დიდი თუ მცირე ფორმა, ამ ადამიანის მთლიანი  სტრუქტურის გამომხატველი და მატარებელია.